روزی یک مرد ثروتمند، پسر بچه کوچکش را به یک ده برد تا به او نشان دهد مردمی که در آن جا زندگی می کنند چقدر فقیر هستند . آن ها یک روز و یک شب را در خانه محقر یک روستایی به سر بردند .
در راه بازگشت و در پایان سفر ، مرد از پسرش پرسید : نظرت در مورد مسافرت مان چه بود ؟
پسر پاسخ داد : عالی بود پدر !....
به نام خدا
روش مطالعه‌ای که می خواهیم بیان کنیم از کتاب یادگیری فعال و تجربیات شخصی به دست آمده است این روش ۸ مرحله دارد
مرحله اول دیدن اجمالی کتاب است کتاب را ورق بزنیم حجم کتاب را ببینیم به جلد کتاب به دقت نگاه کنیم از فهرست کتاب رئوس فصل‌ها و زیر فصل‌ها را نگاه کنیم کتاب را ورق بزنیم تیترهای درشت را ببینیم نمودارها و تصاویر را نگاه کنیم برای یک کتاب پانصد صفحه‌ای ۵ دقیقه تقریباً مرحله اول طول می‌کشد هدف از این مرحله برقرار کردن ارتباط با کتاب است و دوم درک کلی از کتاب می باشد
دومین مرحله مطالعه کتاب مرور کلی فصل اول کتاب است اگر می‌خواهیم یک کتاب را مطالعه کنیم فصل اول کتاب را به صورت مطالعه میکنیم و اگر می‌خواهیم فقط یک فصل را مطالعه کنیم همان فصل را به سرعت مطالعه میکنیم که آن هم ۵ دقیقه تقریباً طول می کشد
مرحله سوم طرح چند سوال است وقتی که در مرحله دوم یک فصل را با سرعت زیاد مطالعه کردیم کتاب را بسته از عنوان‌ها و تیترها و مطالبی که با آن آشنا شده‌ایم سوال طرح میکنیم هدف از مرحله سوم این است که با شوق و رغبت زیاد وارد خواندن کتاب شویم زیرا در خواندن کتاب ما به دنبال جواب سوال‌های خود هستیم و ثانی بعد از خواندن کتاب یا فصل اره به سوال‌ها مراجعه میکنیم و اگر جواب سوال‌های خود را دیده باشیم می فهمیم که آن فصل جامع بوده و اگر آن فصل به همه سوال‌های ما پاسخ نداده می فهمیم که باید به منابع دیگری مراجعه کنیم
مرحله چهارم خواندن دقیق کتاب یا یکی از فصل‌های کتاب است که در آن زمان مطرح نیست سه مرحله اول مطالعه شاید جمعاً ۱۰ الی ۱۵ دقیقه طول بکشد ولی برای مرحله چهارم زمانی در نظر نمی‌گیریم تا اسیر زمان نشویم
مرحله پنجم مرور سریع مطالب خوانده شده است تا مطلبی جا نیفتاده باشد
مرحله ششم بیان شفاهی مطالب خوانده شده به صورت سخنرانی با ادبیات خودمان است
مرحله هفتم فکر کردن در مطالب خوانده شده است به همان اندازه که وقت گذاشته شده برای مطالعه فکر کنیم و یادمان نرود تمثیل مرحوم شهید مطهری را در مورد انواع آدم‌های کتابخوان که گفته بودند آدم‌های کتابخوان دسته‌اند بعضی مانند کرم ابریشم هستند که مطالعه باعث حیرت آنها میشود و بعضی مانند مورچه هستند که هر آنچه را به دست می‌آورند همان را تحویل می‌دهند و بعضی مانند زنبور عسل هستند که وقتی شهدی را می نوشند با کار روی آن تبدیل به عسل میکنند یعنی بعضی کتابخوان‌ها با مطالعه و تفکر بر آن چه مطالعه کرده‌اند چیز دیگری تولید میکنند
مرحله هشتم نقد کردن مطالب خوانده شده است
اما برای ماندگاری مطالب خوانده شده باید چند کار انجام داد
اولین مرور یک روز بعد از مطالعه دومین مرور ۱۰ روز بعد از مطالعه سومین مرور یک ماه بعد از مطالعه چهارمین مرور ۴ ماه بعد از مطالعه پنجمین مرور یک سال بعد از مطالعه ششمین مرور دو سال بعد از مطالعه هفتمین مرور ۴ سال بعد از مطالعه هشتمین مرور ۱۰ سال بعد از مطالعه و نهمین مرور ۲۰ سال بعد از مطالعه
اما مهم همان چهار مرحله اول است
دستور العمل جهت اصلاح گناه وجلب رزق و فتوحات
بمدت 40 روز بعداز هر نماز واجب 70 مرتبه
بمدت 40 روز به عدد ابجد اسم خود و مادر هر زمانی که خواستید
دستور العمل رزق
گفتن به نیت زیادشدن رزق حلال دعای ( اللهم اغننی بحلالک عن حرامک و بفضلک عمن سواک ) 70 مرتبه بین الطلوعین و روز شروع از چهارشنبه و بمدت 40 روز جهت تثبیت شدن البته اصرار به معصیت نباید وجود داشته باشد
دستورالعمل اسم الله وهاب
بعد از هر نماز واجب بلافاصله به سجده رفته و 40 مرتبه یا وهاب گفته میشود به نیت ازدیاد رزق حلال و باید ضمه آخر یا وهاب گفته شود به مدت 40 روز
دستورالعمل سوره واقعه
خواندن سوره واقعه بعداز نماز صبح به نیت ازیاد رزق مادی یک مرتبه و یا خواندن بعد از نماز عشاء اگرچه اکما آن خواندن 9 مرتبه است
به نام خدا
عوامل تربیت - عامل تشویق
لطفا متن زیر را مطالعه بفرمایید و جاهای خالی و سوالات را پاسخ دهید
کارکرد تشویق: تشویق عامل وادار کنند است. یعنی به وسیله آن کودک انگیزه می یابد و عمل تشویق شده را تکرار می کند.
زیربنای تشویق: احساس نیاز به مقبولیت
تعریف تشویق: ..............................................................................................................................................................
تفاوت وعده با تشویق و تفاوت تبشیر با تشویق چیست؟
به نام خدا
گام اول : درک درست مشکل مثلا آسیب های اجتماعی یعنی چیست
گام دوم : تحلیل مشکل ، زمینه های این مشکل چیست ، زمینه ها در دو حوزه است یکی زمینه هایی که در محیط است و دیگری زمینه هایی که در فرد وجود دارد حالا به سوال اصلی میرسیم و از آن سوالات فرعی به وجود می آید حالا تفکر در ما راه می افتد.
ما غالبا دوست داریم بیاموزیم تا تفکر کنیم
ما باید قبل از مطالعه باید در مورد موضوع به سوال یا مشکل رسیده باشیم وبعد تفکر کنیم و به جوابهایی برسیم و بعد یک کتاب را مطالعه کنیم.
شیخ صدوق از پدرشان از محمد بن یحیى العطار از عمرکی خراسانی از علی بن جعفر از برادرش موسی بن جعفر(ع) از پدرش جعفر بن محمد(ع) از امام علی(ع): «مَنْ صَلَّى الْفَجْرَ ثُمَّ قَرَأَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ إِحْدَى عَشْرَةَ مَرَّةً لَمْ یتْبَعْهُ فِی ذَلِک الْیوْمِ ذَنْبٌ وَ إِنْ رَغِمَ أَنْفُ الشَّیطَان»؛[1]
کسی که یازده بار سوره‌ی «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را پس از نماز صبح بخواند، در آن‌روز گناهی از او سر نمی‌زند، هر چند بر خلاف میل شیطان باشد.
2.عَنْهُ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ یَقُولُ: مَنْ قَالَ مَا شَاءَ اَللَّهُ کَانَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ اَلْعَلِیِّ اَلْعَظِیمِ مِائَةَ مَرَّةٍ حِینَ یُصَلِّی اَلْفَجْرَ لَمْ یَرَ یَوْمَهُ ذَلِکَ شَیْئاً یَکْرَهُهُ .
حماد بن عثمان گوید: شنیدم حضرت صادق علیه السلام میفرمود: هر که هنگامى که نماز صبح را میخواند صد بار بگوئد: «ما شاء اللّٰه کان لا حول و لا قوة الا باللّٰه العلى العظیم». در آن روز چیزى که او را ناخوش آید نبیند.
3.ابی جعفر شامی گوید: در شام مردی به نام هلقام بود ، او این حدیث را برایم نقل کرد :
خدمت مولایم موسی بن جعفر (علیهما السلام) رفتم و عرض کردم : به من دعایی تعلیم نمایید که جامع دنیا و آخرت باشد و مختصر هم باشد
امام (علیه‌السلام) فرمودند :
بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب این ذکر را بگو:
« سُبْحانَ اللهِ العَظیمِ وَبِحَمْدِهِ ، أَسْتَغْفِرُ اللهَ ، وَأَسْأَلُهُ مِنْ فَضْلِهِ »
« منزّه است خدایی که با عظمت است و به حمد و ستایش او مشغولم ، از خداوند آمرزش می‌طلبم و از فضل و عنایتش سوال می‌کنم ».
هلقام گفت: وضعیّت من در میان خاندانم از همه بدتر بود، نمی‌دانم چه شد که (بعد از تلاوت این ذکر شریف) ناگهان ارثی از طرف شخصی به من رسید که فکر نمی‌کردم بین او و من پیوند خویشاوندی باشد ، به حدّی وضع مالی و اقتصادیم رونق یافت که امروز توانگرترین فرد در میان بستگان خود هستم ، این برکات نبود مگر به خاطر آنچه بنده صالح خدا ، مولایم حضرت موسی بن جعفر (علیهما السلام) به من آموخت .
(کافی ، ج 2 ، ص 550 )
4.مؤلف گوید که شیخ ما ثقة الإسلام نورى (ره) در کتاب دار السلام از شیخ خود مرحوم عالم ربانى جناب حاج ملا فتح على سلطان آبادى رحمة الله علیه نقل فرموده که فاضل مقدس آخوند ملا محمد صادق عراقى در غایت سختى و پریشانى و بد حالى بود و به هیچ وجه براى او گشایشى نمى شد تا آن که شبى در خواب دید که در یک وادى خیمه بزرگى با قبه سر پا است ،پرسید این خیمه از کیست گفتند از کهف حصین و غیاث مضطر مستکین حضرت قائم مهدى و امام منتظر مرضى عجل الله فرجه مى باشد پس به تعجیل خدمت آن حضرت مشرف گردید و سختى حال خود را به آن حضرت عرض کرد و از آن بزرگوار دعایى براى گشایش کار و رفع غم خویش خواست آن حضرت او را حواله فرمود به سیدى از اولاد خود و اشاره فرمود به او و به خیمه او آخوند از خدمت آن حضرت بیرون شد و رفت به همان خیمه که حضرت به آن اشاره فرموده بود دید سید سند و حبر معتمد عالم امجد مؤید جناب آسید محمد سلطان آبادى است در آن خیمه و در روى سجاده نشسته مشغول دعا و قرائت است آخوند بر سید سلام کرد و حکایت حال را براى او نقل کرد پس سید براى گشایش امر و وسعت رزق او را دعایى تعلیم نمود پس از خواب بیدار شد در حالى که آن دعا در خاطر او بود و قصد کرد خانه سید را و پیش از این خواب، آخوند از سید منافر و تارک او بود به جهتى که آن را ذکر نمى کرد پس چون بخدمت سید رسید او را به همان نحو که در خواب دیده بود دید در مصلاى خود نشسته مشغول ذکر و استغفار است
سلام کرد سید جواب سلام داد و تبسمى نمود مثل آن که از قضیه مطلع باشد پس آخوند براى گشایش امر خویش دعایى خواست پس سید تعلیم او نمود همان دعایى را که در خواب به او تعلیم فرموده بود پس آخوند مشغول به آن دعا شد به اندک زمانى دنیا از هر طرف به او روى آورد و از سختى و بد حالى بیرون آمد و مرحوم حاج ملا فتح على رحمة الله علیه سید را مدح مى کرد مدح بلیغى و او را ملاقات کرده بود و مقدارى از زمان هم شاگردى او نموده بود، اما آنچه را که سید تعلیم آخوند کرده بود در خواب و بیدارى پس سه چیز است:
اول آن که بعد از فجر دست بر سینه گذارد و هفتاد مرتبه یا فتاح بگوید:
دوم مواظبت کند به خواندن این دعا که در کافی است و حضرت رسول صلى الله علیه و آله تعلیم فرمود آن را به مردى از صحابه که مبتلا بود به ناخوشى و پریشانى و از برکت خواندن این دعا به اندک زمانى ناخوشى و پریشانى از او برطرف شد: لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ تَوَکَّلْتُ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لا یَمُوتُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدا وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیرا
سوم: بعد از نماز صبح بخواند دعایى را که از شیخ ابن فهد نقل شد و این اوراد را باید غنیمت شمرد و به خواندن آن مواظبت نمود و از فوائد آن غفلت ننمود.
شیخ ابن فهد در عدة الداعی از حضرت امام رضا علیه السلام نقل کرده که: هر که بگوید در عقب نماز صبح این کلام را حاجتی طلب نکند مگر آنکه آسان شود برای او و کفایت کند حق تعالی آنچه را که مهم او است : بِسْمِ اَللَّهِ وَ صَلَّی اَللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی اَللّهِ إِنَّ اَللّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ فَوَقاهُ اَللّهُ سَیئاتِ ما مَکرُوا لا إِلهَ إِلاّ أَنْتَ سُبْحانَک إِنِّی کنْتُ مِنَ اَلظّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیناهُ مِنَ اَلْغَمِّ وَ کذلِک نُنْجِی اَلْمُؤْمِنِینَ حَسْبُنَا اَللّهُ وَ نِعْمَ اَلْوَکیلُ فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اَللّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یمْسَسْهُمْ سُوءٌ مَا شَاءَ اَللَّهُ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ مَا شَاءَ اَللَّهُ لاَ مَا شَاءَ اَلنَّاسُ مَا شَاءَ اَللَّهُ وَ إِنْ کرِهَ اَلنَّاسُ حَسْبِی اَلرَّبُّ مِنَ اَلْمَرْبُوبِینَ حَسْبِی اَلْخَالِقُ مِنَ اَلْمَخْلُوقِینَ حَسْبِی اَلرَّازِقُ مِنَ اَلْمَرْزُوقِینَ حَسْبِی اَللَّهُ رَبُّ اَلْعَالَمِینَ حَسْبِی مَنْ هُوَ حَسْبِی حَسْبِی مَنْ لَمْ یزَلْ حَسْبِی حَسْبِی مَنْ کانَ مُذْ کنْتُ لَمْ یزَلْ حَسْبِی حَسْبِی اَللّهُ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ عَلَیهِ تَوَکلْتُ وَ هُوَ رَبُّ اَلْعَرْشِ اَلْعَظِیمِ؛[1]
گلایه و دغدغه ها والدین در جلسات خانواده
• یک پدری در دلش باز میشه اینها را به مدرسه ها بگید ما که کاری نمی تونیم بکنیم جامعه بد شده مخصوصا مدرسه ها کارشون را درست انجام نمی دهند ...........
• یه مادری در دلش باز میشه که مشکل ما پدرها هستند که رعایت این موارد را نمی کنند و جلسات هم نمیاند و میگن ما خودمون بلد هستیم ............
• یه تعدادی در کارگاه بی حوصله می شند و می گند اینها که راهکار نیست. اگه میشه به ما راهکار بدید یه سری تکنیک کاربردی ........
• یه مادر با نگرانی میگه بچه ها برای نمازشون کاهلی می کنند. من خیلی نگران نمازشون هستم. خیلی باید بهش بگم تا بخونه. آخه بهش میگم که یه نماز کاری نداره .....
جواب به دغدغه اول :
1- سهم خانواده ما --- در مدرسه ما با بچه ها مصاحبه میکنیم در حالی که روش مدرسه یکسان ولی بچه ها خیلی متفاوت هستند واین برگشت به سهم مهم خانواده در تربیت برمیگردد وقت با خانواده بچه ها روبرو میشویم این مسئله ملموس است.
2- تربیت یک پازل هست و سهم مهمی از این پازل سهم والدین است
جواب دغدغه چهارم
نماز نخوندن یک رفتار که ریشه در خصلت هایی داره --- مثال اردو ----بچه رو بردیم توی اردوی سخت طبیعت بعد که رفته خونه نماز صبح هاش رو شروع کرده به خوندن و خانواده اومده تشکر کرده که ممنوم که در مورد نماز صبح با بچه ام صحبت کردین در حالی که ما اصلا صحبت نکردیم بلکه در اردو از تنبلی فاصله گرفته یا نخودن بخاطر کم شخصیتیه در مقابل مسخره نمیتونه استقامت کنه
جواب دغدغه دوم
مادر ها در حکم وزیرن ولی گاهی با ریاست میخوان حکم کنن مرد ها زیر بار نمیرن
جواب دغدغه سوم
لَوْ کَانَ رِضَاکَ فِی أَنْ أُقَطَّعَ إِرْباً إِرْباً وَ أُقْتَلَ سَبْعِینَ قَتْلَةً بِأَشَدِّ مَا یُقْتَلُ بِهِ النَّاسُ لَکَانَ رِضَاکَ أَحَبَّ إِلَی؛
[4]. مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج7، ص501.
فرایند شکل‌گیری و استمرار نیت اخلاقی
انواع نیّت
نیت در فقه با مفهوم اخلاقی آن بسیار متفاوت است. برای مثال اگر کسی چند نماز قضا بدهکار باشد، نمازی که میخواند بسته به نیتش متفاوت است و نیت هر نمازی کرد همان نماز حساب میشود. همان‌طور که ملاحظه می‌کنید نیت در این‌جا هیچ مؤونه‌ای ندارد و فقط یک بنای قلبی است. ولی نیت در فعل اخلاقی این‌گونه نیست و با صرف خطور در ذهن حاصل نمی‌شود. این نیت نیازمند یک سری مقدمات و مبادی نفسانی است. اگر آن مقدمات و مبادی نفسانی آماده و موجود باشد، آن نیت از انسان متمشی میشود، وگرنه با صرف خطور یک مفهوم در ذهن این نیت حاصل نمی‌شود.
اهداف طولی و اهداف علی‌البدل
بنابر تقسیم عقلی، بعضی کارها نمی‌تواند بیشتر از یک هدف داشته باشد هدف این نوع از کارها خودبه‌خود متعین و امری طبیعی است. اما در وسیله‌هایی که ما در زندگی به‌کار می‌گیریم، غالبا یک وسیله می‌تواند برای چند چیز مورد بهره‌برداری قرار گیرد این اهداف ممکن است در طول هم باشند یا در عرض هم ، در اهداف طولی، برای تعیین ارزش کار باید از اهداف متوسط عبور کرده، هدف نهایی را ارزش‌یابی کنیم.
فرآیند شکل‌گیری نیت
برای این‌که نیتی در انسان پیدا شود ابتدا باید به کاری که می‌خواهد انجام دهد و اثری که بر آن کار مترتب میشود، توجه پیدا کند. به عبارت دیگر باید به این دو، علم آگاهانه پیدا کنیم. این توجه بدان معناست که اگر علم ناآگاهانه نیز داریم، آن را به آگاهانه تبدیل کنیم و مورد توجه قرار دهیم. برای مثال، فرد باید توجه پیدا کند که میشود نماز را به جماعت خواند، و این نماز جماعت باعث میشود که گناهان من آمرزیده شود و به جهنم نروم. پس از این توجه، در دل انسان این گرایش پیدا میشود که این کار را انجام دهد. در این مرحله اگر هیچ چیز دیگری غیر از آثار نماز جماعت مورد توجه‌اش نبود، این گرایش فوراً اثر خودش را می‌کند، و به سوی نماز جماعت می‌رود. اما اگر در کنار این خواسته، چیزهای دیگری را هم دوست داشت، صرف آن تصور و تصدیق کافی نیست که آنها را رها کند و به نماز بایستد، بلکه باید این خواسته بر آنها رجحان پیدا کند. همه این خواسته‌ها با هم جمع نمی‌شود و بین آنها تزاحم به وجود می‌آید روشن است که این محبت‌ها اختیاری نیست و انسان نمی‌تواند به یکباره بگوید دلم می‌خواهد فلان چیزی را بیشتر دوست بدارم. پیدایش این محبت، خود نیازمند مقدماتی است؛ ابتدا باید اصل وجود بهشت و جهنم را باور کرده باشد، سپس بداند چه چیزهایی موجب این بهشت و آن جهنم میشود. چه چیزی باعث میشود که عذاب جهنم برداشته شود و گناه آمرزیده شود
شناخت‌های لازم برای نیت
برای این‌که بتوانیم کارهایمان را با نیت خوبی انجام دهیم، از مدت‌‌ها پیش باید مقدمات این نیت را فراهم کرده باشیم. اولین مقدمه، دانستنی‌هاست. ابتدا باید باور کنیم. البته باور مقداری با دانستن تفاوت دارد. مسئله مهم دیگر، پدید آمدن موانع است. گاهی انسان مقدمات را فراهم کرده است ولی ناگهان پدیده‌ای پیدا میشود که فکر آن را نکرده است. یکباره چیزی پیدا میشود که دل او را می‌برد و به دنبال آن مسئله می‌رود. این آسیب‌ها مانع قصد انجام کار خیر میشود پیدا نکند. بیاندیشد چه کنم که چنین چیزی را نبینم، پایم به آن‌جا نرسد، با فلان شخص هم‌صحبت نشوم، دلبستگی به آن پول یا مقام و شهرت پیدا نکنم.
این مسایل تهذیب نفس را به عنوان یک واجب عقلی بیّن برای انسان مطرح می‌کند. اگر می‌خواهی در چاه نیفتی، از این راه نرو! از راهی برو که سر راهت چاه نباشد
